Тектіден тексіз тумас деп,
Сыйласаң мені, сұм тағдыр, қайғымды емес,
Қуанышымды жумас па ек?
Менің атамды орысқа сатқан опасыз
Өмірден өткен қу бас боп.
Қайтесің, тағдыр, ұлы болсаңшы тоқтамның
Менде бір күш бар, бар жасап берем жоқтан мың.
Шалдар айтады: «Анау Ақсақал-Тәуіптің маңында
Мешіті тұр, – деп, – Ботпанның».
Қарақұм іші, мешітке барар жол кесіп,
Сәуегейлерім отыратын-ды гөйлесіп.
Қайда жүрсем де қанаты болып атамның
Қорғайды мені сол мешіт.
Кешегі өткен алтын шалдардың құймасы,
Мен бір ботаңмын үзіліп кеткен бұйдасы.
Жауласар болсаң, тағдыр-ау,
Мені сыйлама, шалдың мешітін сыйлашы.
Шашымды сипап, жұбатады күз кейуана,
Ботасын жалғыз тастауға ол да қимады, ә?..
Мінәжат қылар бір кезде
Өлеңнен мешіт тұрғызып жүрген диуана…
Диуана шығармын…
Әділ Ботпанов
>>> Біздің Facebook, Instagram парақшаларымыз бен Telegram каналымызға жазылыңыз! <<<
