Менің атам Шайхы Бейсембаев 1912 жылы Сырдария ауданы Қоғалыкөл ауылдық кеңесінде туған. Анасынан жастай жетім қалған ол Қызылорда астана болған кезде ұлт ұстазы Ахмет Байтұрсынұлын кездесіпті. Бұл кездесу оның өміріне үлкен өзгеріс әкелген.
Ұлы Отан соғысының 50 жылдығы қарсаңында «Сыр бойы» газетінде жарияланған мақалада атам бұл кездесуді былайша суреттейді:
«13 жасар кезім. Анасыз өстім. Жасымнан ширақ болдым. Оқу жайлы сөз айтылса елеңдеп жүремін, бар арманым оқу, білім алу болды. Әкеме салмақ салмай, жаңа өмірдің ағымына ілесуді жөн көрдім. Сөйтіп жүргенде қиялым шындыққа айналды. Ауылдағы өзімнен 4-5 жас үлкен балалармен араласып, оқу туралы солардан біліп жүрдім. Жанымда өзім секілді арман қуған ауылдастарым бар, 1925 жылы Қызылордаға Ахмет Байтұрсынұлын іздеп келдік. Ол кісі бізді жылы қарсы алып, жеке-жеке сөйлесті. Бидай өңді, қою қара қасты, бойшаң, ажарлы, мейірімді адам екен.
Бізді кабинетіне шақырып алып, өзіміз туралы сұрап білді. Ол кезде Қазақ Халық ағарту институтында оқытушы болып қызмет атқарып жүр екен. Менімен жеке сөйлесіп, жетімдіктің азабын, тағдыр тауқыметін көргенімді, оқуға деген құлшынысымды тыңдап алды. Маңдайымнан сипап, қалтасынан 10 сом ақша шығарып ұсынды да, Ташкенттегі балалар үйіне жіберуге тапсырма берді. Осылайша бағым ашылып, оқу-білім жолына түстім», – дейді атам өз естелігінде.
Балалар үйінен кейін ол Ташкенттегі политехникалық техникумға, 1934 жылы Теміржол транспорты инженерлері институтына түсіп, 1939 жылы үздік бағамен бітіріп шығады. Еңбек жолын Түркістанда бастайды. Түркістан теміржолына қарасты Қызылорда бөлімшесінің 5-ПЧ бастығының орынбасары лауазымына дейін өсті.
Атам – ұлттың қамын ойлаған ұлы ағартушы, қазақ тіл білімінің негізін қалаған Ахмет Байтұрсынұлының батасымен бағыт-бағдар көрсетуімен білім алып, еліне адал қызмет еткен қайраткер. Мен осындай тағдырлы адамның ұрпағы болғанымды мақтан етемін.
Ер басына күн туып, етігімен қан кешкен, ат басына күн туып, ауыздығымен су ішкен қиын-қыстау кезеңде 1941 жылы 12 шілде күні атам өз қатарластарымен майданға аттанған. Алдымен 4 ай оқып, лейтенант шенімен Ленинград майданына жіберіледі. Қала 1941 жылдың қыркүйек айынан 1943 жылдың 18 қаңтарына дейін жау қоршауында болғаны мәлім.
Атам өзі айтқандай, Ленинград қоршауынан шыққан соң да алдыңғы шепте жаумен шайқасып, талай қантөгісті бастан өткерді. Соғыс кезінде 4 рет ауыр жараланыпты. Госпитальдан кейін қайта сапқа оралып отырады. Майдангер Жеңісті Варшавада қарсы алған. Онан соң 1945 жылдың тамызында Хайлар, Ананси, Цицкар секілді бірнеше қаланы азат етуге қатысқан. Елге оралған соң бейбіт еңбектің алдыңғы сапында жүріп, абыроймен зейнетке шықты.
Теміржол саласында білікті маман атанып, саланың өркендеуіне үлкен үлес қосты. Істеген әрбір ісі балаларына өнеге болды. Кезінде баспасөз бетінде атам туралы бірнеше рет мақала жарияланды. Марапаттары да жетерлік.
Шайхы Бейсембаев майданда көрсеткен ерлігі үшін екі мәрте «Қызыл жұлдыз», І және ІІ дәрежелі «Ұлы Отан соғысы» ордендерімен, «Ленинградты қорғағаны үшін», «Варшаваны азат еткені үшін», «Германияны жеңгені үшін», «Жапонияны жеңгені үшін», т.б медальдармен марапатталған. Бейбіт заманда «Құрметті теміржолшы» белгісінің иегері атанды, еңбек ардагері болды.
Атам әрдайым отбасы мен ұрпағын бәрінен биік қойған жан еді. Әжем Рухан екеуі тату-тәтті ғұмыр кешіп, өнегелі ұрпақ тәрбиелеп өсірді. 1997 жылы 85 жасында дүниеден озды. Үш ұл мен төрт қыздан тараған 8 немере, 17 шөбересі бар. Бүгінде олар әр салада қызмет етіп жүр.
Шайхы атамның бейнесі менің жүрегімде еңбекқорлықтың, адалдықтың, отансүйгіштіктің символы болып сақталып қалды.
Қанат БЕЙСЕНБАЕВ
