Қазалының Бекарыстан би ауылында тұратын қарт майдангер Қабақ Смағұлдың ұзақ жылдар бойғы арманы орындалды. Қан майданға аттанып, сүйегі жат жерде қалған әкесінің мәңгілік мекені табылды. Өзі оқ пен оттың арасынан кеудесіне «Қызыл Жұлдыз» тағып оралғанмен, әкесі Смағұл Жетесовтен хабар болмай, «көкемнің жерленген жерін тауып, басына барып қайтсам екен» деп ойлайтын. Жасы тоқсанның төріне озған Қабақ қария әкесін ерекше тебіреніспен еске алып, жылдар бойы жүрегінде сақтаған сағынышын білдіріп отырады.
Әкелі-балалы екеуі соғысқа 1943 жылы бірге аттанған еді. Орынбор қаласына дейін бірге барып, сол жерден жолдары екіге айырылды. Қайтадан жолығудың орайы келе ме, отбасында шүйіркелесіп отыратын күн туа ма, ол жағы белгісіз еді. Смағұл отбасы мен туған-туыстарына хат жазып тұрған. Соңғы хатында жаралы болып, госпитальға түскенін айтқан. Одан кейінгі тағдыры беймәлім. Кейін Беларусьтің Витебск облысында қаза тапқаны жайлы дерек табылды.
Адамның үміті алға жетелейтін ұлы күш емес пе? Арада жетпіс жылдан астам уақыт өткенде Беларусь жеріндегі мемориалға майдангер Смағұлдың шөбересі Мұхтар барды. Атасы Қабақтың өмір бойғы арманын арқалап, жат жердің топырағын жамылған бабасына тағзым етпекке жолға шықты.
Смағұл Жетесовтің аты жазылған мемориал Витесбк облысы, Дубровинск ауданы, Боброво деген жерде екен. Бұл жерде 43 мыңнан астам жауынгер 27 бауырластар зиратына жерленген. Ең қанқұйлы майдандарға куә болған Беларусь жерінде соғыста қаза тапқандарға құрмет көрсетудің ізгі дәстүрі қалыптасқан.
– Бабамның аты жазылған мемориал туралы барлық деректерді жинақтаған соң, ақпан айында сонда бардым. Күтіп алып, жол көрсетушілердің қызметіне ризамын. Атам жасы ұлғайғандықтан жолға шыға алмады, – дейді Мұхтар.
Қабақ Смағұлдың баласы Төлеу:
– Мұхтар балам әкелген бір уыс топырақты атам Смағұлдың ауылдағы ескерткіш белгісінің басына ағайын-туыстарды шақырып, құран оқытып апарып қойдық. Осыдан біршама уақыт бұрын атам Смағұл мен оның әкесі Жетеске арнап ескерткіш белгі орнатқанбыз. Өйткені Жетес атамыздың да жерленген жері белгісіз. Қуғын-сүргін кезінде жаламен атылып кеткен. Әкесінің топырағы елге келгеннен кейін әкемнің көңілі бірленді. Адам үлкейгенде бір бала емес пе? Арасында «көкем-ай» деп көз жасына ерік береді.
Жақын адамға деген сағыныш, перзенттік парызды өтеу деген сезімдердің адам бойынан өшпегені қандай жақсы! Өйткені осы мақсатты орындау үшін талай ізгі істерге жол ашылады.
Гүлжазира ЖАЛҒАСОВА.
>>> Біздің Facebook, Instagram парақшаларымыз бен Telegram каналымызға жазылыңыз! <<<
