Қазақстан астанасының орынбордан ақмешітке көшірілуі

332

0

Осыдан 20 жыл бұрын Қорқыт ата атындағы университет профессорлары А.Айдосов пен М.Кереевтің, мемлекет және қоғам қайраткері Ы.Қалиевтің «Қызылорда» атты жинағы жарыққа шыққан. Кітапқа университет ғалымдары жинақтаған Санкт-Петербург, Орынбор, Алматы, Ташкент, Қызылорда архивтеріндегі құжаттар мен музейлердегі деректі материалдар пайдаланылған.

Біз бүгін осы кітаптағы «Қазақстан астанасының Орынбордан Ақмешітке көшірілуі» атты тарауын оқырман назарына ұсынып отырмыз.

Азамат соғысы аяқталғаннан кейін Түркістан республикасын ұлттық белгілері бойынша бөлу қажеттігі туындады. Түркістан АКСР 1918 жылы құрылып, Кеңес ұлттық мемлекетінің Орта Азиядағы негізін қалаған болатын. Осы уақытта Бұқара және Хорезм халық республикалары қалыптасқан еді. Бірақ бірде-бір республика халықтың құрамы жағынан өздерін ұлт республикасы деп атай алмайтын. Олардың барлығы өзбек, түрікмен, қырғыз, тәжік және қарақалпақ халықтарының ұлттық мемлекетін құру үшін негіз қалайтын көшпелі тұрпаттағы республикалар болатын.

Осындай процестер 1920 жылы құрылған Қазақ АКСР-інде жүріп жатты. Әкімшілік-аумақтық жағынан ол Орал, Орынбор, Қостанай, Ақтөбе, Бөкей, Ақмола, Семей және Адай ау­дандарына бөлінді. Жетісу және Сырдария облыстарының қазақ аудандары, оның ішінде Перовск және Қазалы уездері Түркістан АКСР-інің құрамында қалды. Орта Азияның ұлт­тық-аумақтық шекарасын межелеу туралы мәселе 1924 жылдан талдана бастады. Сол жылдың наурыз айында Ташкентте арнайы кеңес өткізілді. Онда Түркістан Коммунистік партиясы өлкелік комитетінің хатшысы А.Рахымбеков баяндама жасады. Кеңеске қатысушылар Түркістанның ұлттық-аумақтық межеленуін қызу қолдады.

Ұлттық межелеу туралы мәселені талқылау республикаларда одан әрі жалғасты. Түркістан АКСР-ін ұлт­­тық-аумақтық межелеуді бүкіл ха­лық болып талқылау барысында қа­ра­қалпақ еңбекшілері Хорезм Рес­пуб­ликасы Ход­жейлі облысының қа­рақал­пақта­рымен қосылуға, Қазақ АКСР-інің құрамында Қарақалпақ Автономиялы облысын құруға тілек білдірді.

1925 жылдың басында Төрткөлде болған Қарақалпақ Автономиялық облысы кеңестерінің І съезінде қожалық құрылысы және жергілікті кеңес аппараты жұмыстарын жақсар­ту, басқа мәселелер қарады. Қарақал­пақ Автономиялық облысына Төрт­көл, Шымбай, Ходжейлі және Қо­ңы­рат ок­ругтері кірді. Осы съезде Қы­зыл­орда қаласында болатын Бүкілқа­зақ­­стандық кеңестердің V съезіне 40 адамнан тұратын делегат сайланды. Олардың ішінде А.Досназаров, И.Бе­­гімбетов, Қ.Әуезов, Ж.Аташев, Ә.Құдабаев және басқа да мемлекет және қоғам қайраткерлері бар еді.

Межелеу нәтижесінде Қазақстанға Перовск, Қазалы, Түркістан, Шымкент уездері, Әулиеата уезінің бірқа­тар бөлігі, Сырдария облысының Таш­кент және Мырзашөл уездерінің бір бөлігі, Самарқан облысы уезінің алты көшпелі болысы қарады. Же­тісу облысынан Алматы, Жаркент, Лепсі, Қапал уездері, Бішкек уезі­нен Георгиев, Шу, Қарақұм облыс­тары қосылды. Осының нәти­же­сінде Қазақстан аумағы үштен бі­­рін­дей кеңейіп, 2,7 миллион шаршы шақырымға, ал халқы 5230 мың адамға жетті, қазақтар тұңғыш рет республика халқының 61,3 пайызын құрады. Осы кезеңде Орта Азия республикаларының ұлттық-ау­мақ­тық жағынан бөлінуі мен қазақ жерле­рінің бірігуіне байланысты 1924 жылы болған қайта сайлаулар үлкен бұрмалаушылық жағдайда өткізілді. Сайлау өткізілмей-ақ кеңес мүшелері жалпы жиналыстарда тағайындалды. Сайлаушылардың барлығы бірдей сайлауға қатыспады. Әйелдер, әсіресе қазақ әйелдері сайлауға тартылмады. Аз ұлттар мүлдем ұмыт қалдырылды. Кей жағдайларда өкілеттік норма туралы заң бұрмаланып, үш адамнан тұратын «Селолық атқару комитеті» дейтін құрылды. Сайлау жұмыс уақы­­тында, қолайсыз үйлерде, екі ша­руашылық ауылында бір сайлау жиналысы өткізілді. Жиналыс туралы хабар әрбір сайлаушыға жеткізілмеді.

Депутаттыққа кандидаттар ұсыну тізім бойынша әкімшілік қысыммен жүргізілді. Жиналысқа келушілер са­нының дәл анықталмауы, сайлау мен оның қорытындысы туралы жалған есеп беру саяси науқанға тән болды. Сондықтан көптеген губерния мен уезде бұрынғы сайлау қоры­тын­дысын дұрыс емес деп тауып, 1925 жылдың көктемінде қайта сайлау өткізілді.

Қоғамдық ұйымдардың жұмыс­тары біршама жандана түсті. Мыса­лы, Перовск комсомол ұйымы 24 ком­сомол ұясын біріктірді. Оларда Жастар одағының 480 мүшесі мен 165 мүшелікке кандидат есепте тұрды. Комсомол мүшелерінің басым көпшілігі білімі төмен, ал олар­дың жартысы мүлдем сауатсыз еді. Перовск қаласы комсомол ұйым­да­рының бастамасы бойынша 5 ком­сомол клубы, 7 саяси клуб, 2 драма үйірмесі, 2 спорт секциясы ұйым­дас­­тырылды. Комсомол 270 баланы қамтыған 5 пионерлер отрядын құрды.

Қазақстанға бай экономикалық ресурстары бар жерлердің қосылуы, малдың көп болуы, оның өндіргіш күштерін дамытуға қолайлы жағдай туғызды. Мысалы, Қазақ АССР-інің құрамына енген тек Қазалы уезінде бай балық өнеркәсіп базасы, Арал теңізі, Сырдария өзенінің көп бөлігі, 46 ірі көл, жүзден астам жергілікті маңыздағы көл болды.

Сөйте тұра, Арал теңізі аймағы мен Сырдария өзені РСФСР Халық комиссарлары кеңесінің қарауында қалып, балық инспекциясы мен бақылау инспекциясы арқылы басқарылды. Олар бар болғаны балық аулау үшін билет сатумен қанағаттанды. Маусым бойы әрқайсысы 15 сомнан небәрі 160 билет сатылды. Арал мен Сырдарияны республикалық балық аулау базасына айналдыру мақсатында Қазалы уездік атқару комитеті Қазақ өкіметіне балық саласын өз қолына алуға немесе өз байлығын жергілікті өнеркәсіп арқылы игеру үшін оны тікелей уездік атқару комитетіне беруге ұсыныс жасады. Атап айтқанда, республика үкіметіне мынадай шараларды жүзеге асыру жөнінде нақты ұсыныстар жасалды:

1. Егер аудан РСФСР құзырында қалатын болса, онда күллі өнеркәсіпке зиян келтіріледі.

2. Егер ол Қазалы уездік атқару комитетіне немесе республика қара­уына беріліп, табыстың 50 про­центі жергілікті бюджетке аударылса, бо­лашақта одан мынадай нәтижелер күтіледі:

– таяудағы екі жыл ішінде балық өндіру көлемін 1200 вагонға дейін жеткізуге болады;

– учаскелер мен көптеген артель­дерді жеке балық аулаушыларға жал­ға беріп, ол үшін олардан аулан­ған балықтың 25 процентін алу респуб­ликаға бір маусымда 250 вагон балық алуға мүмкіншілік туғызады;

– сазанның, қаяздың, шортанның бір пұтына қазір белгіленіп жүрген 3 сом 20 тиын орнына нарықтық баға белгіленуі қажет.

3. Қазалы уездік атқару комите­тінің есебі бойынша табыс молайып, ол 400 мың сомға жетуі тиіс. Бұл жергілікті бюджетке және рес­пуб­ликаға 200 мың сомнан астам қаржы түсіреді, ал, РСФСР Жер Халық Ко­миссариатының кезінде ол небәрі 1200 сом болатын.

4. Тұзды көлдер Қазалы уезі үшін қосымша байлық көзі болып есеп­теледі. Бұл жерде 18 тұзды көл болатын, бірақ бар болғаны бір өзеннің жалға берілгені болмаса, қалғандары Ташкенттің иелігінде қала берді. Келісім-шарт үш жылға жасалып, ол бойынша әрбір ондық үшін 1 сомнан, жылына 206 ондық есебінен 300 пұт тұз өндіріліп, оның 25 про­центін жергілікті жерге қалдыру, қалған 75 пұтын мемлекетке өткізу көз­делді. Бұл есеп бойынша жылына уезге 37 мың пұт, осынша мөл­шерде Өзбекстан республикасына қал­ды­рылуы тиіс болатын.

5. Қазалы уезі атқару комитетінің есебі бойынша, балық өнеркәсібін тұз өнеркәсібімен біріктірген жағдайда республика өнеркәсібі мен уезд үшін де дамудың жаңа сатысына көтерілу мүмкіндігі ашылды. Нақты деректерге қарағанда, Сапақ станциясынан 3 ай ішінде 62 мың пұт тұз жөнелтілді. Акционерлер осы үшін 6820 сом қар­жыға иелік жасады, ал жергілікті бюджетке 11 мың сом қаржы түсті. Бұл бір ғана көлден түскен табыс көзі екенін ескерсек, болжам шын мәнінде дұрыс екендігін дәлелдейді.

Жергілікті атқару органының мем­лекет алдына қойған бұл ұсыныс­тары, өкінішке орай, ескерусіз қалды­рылды. Оларда орталықтан басқару жаңа мемлекеттің іс тәжірибесінде тұрақты орын ала бастады. 1925 жыл­дың сәуірінде Қырғыз өлкелік ко­митеті, Түркістан және Сырда­рия губерниялық комитеті мен Же­тісу ұйымдарының қатысуымен ІІ ұйымдастыру бюросының мәжі­лісі бо­лып өтті. Онда Орта Азия респуб­ликаларының ұлттық-мемлекеттік бө­лінісі мен қазақ жерлерінің бірі­гуі­нің қорытындысына арналған мә­селе қаралды. РК(б) Орта Азиялық бюросының мүшесі, Түркістан обко­мының хатшысы С.Асфендияров баяндама жасап, ол: «Қырғыз АКСР-інің (Қазақ. – ред.) мүддесі толығымен қорғалды, бірақ біз көптеген мәсе­лелер бойынша өзіміздің айрық­ша пікірімізде қалдық. Даулы мәсе­ле­лерді Москва шешетін болды. Бө­лінуге байланысты бізге тиісті нақ­ты капитал Өзбекстанда қалып, осы уақытқа дейін қолымызға тиген жоқ. Жалғыз ғана мәселе бойынша таяу уақытта есеп айырысу аяқталып, Қазақстан мен Қарақалпақстан үлесі үшін 213 463 сом 44 тиын қаралған. Алдын ала жасалған баланс бойынша «Средазхлеб» мекемесінен ала­тын Қазақстан үлесі 110 мың сом. Ауыл шаруашылығы халық ко­мис­са­риатының берешегі 99 мың сом. 1921-1922 жылдары құрылған Түр­кістан республикасы бойынша есептелген 4 миллион қарыз мәселесі әзірге ашық күйінде қалып отыр» деп нақты жағдайдан мағлұмат берді.

Перовск және Қазалы уездері сексеуіл, қамыс, басқа да өсімдіктерге өте бай өлке болатын. Бірақ осы байлықтың барлығы «Барсакелмес» және «Возрождение» аралда­рын қос­­­қанда Түркістан дайындау ми­нистр­лігінің қарауында қала берді. 1924-1925 жылдары Түркістан орта­лық атқару ко­ми­тетінің тапсырмасы бойынша 500 мың пұт сексеуіл да­йында­лып, жөнелтілді. Перовск жә­не Қа­­залы уездерінің мал саны көп бол­ғанына қарамастан, оларға мал дәрігерлік бақылау Ташкент тарапынан жүргізілді. Орта Азияның бөлінуі және қазақ жерлерінің бірігуі барысында болыстар ірілендірілді.

Қазақ АССР РСФСР-дің құра­мында қала отырып, орыс пен қазақ халқының арасында жаңа сапалық қатынастар орнықты. Ұлттық-аумақ­тық қайта бөлу кезінде Орынбор губерниясы РСФСР құрамына енді.

Қазақ жерінің бірігуі, біртұтас мемлекет құру Қазақстан астанасын Орынбордан көшіру міндетін алға қойды. Мемлекеттік комиссия астана ретінде Ақтөбе, Ақмола, Шымкент, Әулиеата, Ақмешіт қалаларын атады. Бірінші Сырдария губерниялық партия конференциясында республика астанасы ретінде Ташкент қаласы да ауызға алынды.

Республиканың астанасына Ақме­шіт қаласы ұсынылғанда, ең басты дәлел ретінде онда Орынборға қара­ғанда қазақтардың көп тұратыны тілге тиек етілді. Орынбор-Ташкент теміржолы республиканың жа­ңа ас­­танасын Ресей орталығымен, Қа­­зақ­­стан­ның батыс, оңтүстік аудан­да­­ры­мен және Орта Азия рес­публи­каларымен байланыстыратын еді. Оның үстіне Ақмешіт болашағы үлкен үміт күттіретін суармалы егіс­тің орталығына орналасты. Бүгінгі көзқарасқа қарағанда республика басшылары С.Қожанов, С.Сәдуақасов астананы көшіру мәселесіне ұлттық мүдде тұрғысынан келген деген деректер бар.

(Жалғасы бар)