Жатқызды қыртыс, қырымды, Жылжыған жылдар өтектеп... Мектепке тұңғыш ұлымды Келемін үнсіз жетектеп. Салқыны күздің соғады, Ойлантпас қалай ол сені. Жанымда томпаң қағады, Жанымның құйттай бөлшегі. Бұл күнді көріп түсіңде, Асыға күткен аз ба адам, Шаттығым да бар ішімде, Тәтті мұң да бар аздаған. Екі ұдай сезім тербеумен, Күлген де болам сыр сақтап, Жарасқан атты сүрлеуден, Бөлінбек қазір бір соқпақ. Жақындай бере: – Ал, енді, Тоқтама, – дедім, – тарт! – дедім, Шапқылап ала жөнелді Арқалап шағын портфелін. Емірендім сол сәт, егілдім, Сезінсін қайдан сотқарың: Алғашқы жүгін өмірдің Арқалап бара жатқанын!..
Жарасқан ӘБДІРАШ
>>> Біздің Facebook, Instagram парақшаларымыз бен Telegram каналымызға жазылыңыз! <<<
