Жеңіс күні… Осы бір ауыз сөзде қуанышпен қатар қайғы-қасірет те бар. Олай дейтін себебім: қаншама адамның қаны төгіліп, қыршын өмірі қиылды. Кешегі сұрапыл жылдарда Отан үшін от кешкен соғыс ардагерлерінің қатары тым сирегені жанға батады.
Шиелі ауданынан 1942 жылы 97 адам бір күнде соғысқа аттанып, содан 19-ы ғана елге аман-есен оралған екен. Сол 19 жауынгердің бірі – менің ардақты әкем Дин Тұрсынов. Көзі тірісінде «сол елге оралған 19-ымыздың біразы қазір арамызда жоқ, жылдан-жылға азайып бара жатырмыз» деп отыратын. Көрген-білгенін өз балаларына, немерелеріне жалықпай айтып беруші еді.
Әкем 1942 жылы Қызыл Армия қатарына шақырылып, 7-атқыштар полкінде взвод командирінің көмекшісі, ал 1943 жылдан I Украин майданының 333-атқыштар полкінде взвод командирі болды. 1945 жылы сәуір айының аяғында сұрапыл соғыста ауыр жараланып, III топтағы мүгедек болып, маусым айының аяғында елге оралған.
II дәрежелі «Отан соғысы», соғыс кезінде ерекше тапсырманы орындағаны үшін ІІ дәрежелі «Даңқ», 2004-2005 жылдары ІІІ және І дәрежелі «Даңқ» ордендерімен, «Германияны алудағы Жеңіс үшін» Кеңес Одағының маршалы Г.Жуков және мерейтойлық медальдармен, басқа да төсбелгі, Алғыс хаттармен марапатталған. I, II, III дәрежелі «Даңқ» орденімен наградталған жауынгер Батыр атағын алғанмен бірдей дейді. Әкем марқұм: «Сен бидің ұрпағысың. Тұрсын деген атаң ел дауы, жер дауы, жесір дауын әділ шешіп отыратын би болған. Қолыңнан келсе, сен де әділ болуға тырыс» дейтін. Сондықтан әділ болуға, әр уақытта дұрыс шешім шығаруға тырысып келемін.
Әкем бейбіт өмірде де қайнаған қызу еңбектің ортасында жүрді. Еңбек жолын мектепте алғашқы әскери дайындық пәнінің мұғалімі болып бастады, кейін колхозда бухгалтер, экономист болып қызмет атқарды. Зейнетке шыққанша есеп-қисабы көп құрылыс саласында да жұмыс істеді, жалпы «Төңкеріс» ауылына еңбегі сіңді. Жасы келіп ұлғайса да, ауыл тұрғындары: «көке, мынаны есептеп берсеңіз» деп немесе ойында жүрген тірліктерін айтып, кеңес сұрап келіп жататын еді. Мұндайда әкем бар ынта-жігерін салып түсіндіріп, ақылын айтудан әсте жалыққан емес. Есеп жағынан ауылымызда әкемнен артық білетін маман жоқ-ау деп ойлайтынмын. Өзіне біткен дара тұлғасымен үлкен-кішіге қамқор, қолынан келсе барлық адамға жақсылық жасағысы келіп тұратын, ешкімнің көңілін қалдырмайтын кішіпейіл жан еді. Сондықтан да ауыл тұрғындарына сыйлы, ардақты, қадірлі болды. Өйткені, ол үшін мансап пен атақтан гөрі, ел алғысы, халықтың ыстық ықыласы жеткілікті болатын. Өзінің 42 жыл ғұмырын ұстаздыққа арнаған аяулы анам Рахима Дүйсенбекова екеуі өскелең ұрпаққа сапалы білім, саналы тәрбие беруде жалықпай еңбек етті.
Міне, биыл еліміз Жеңіс мерекесінің 80 жылдығын атап өтпек. Адамзаттың бақыты үшін, жарқын келешек үшін сұм соғыста жаумен шайқасқан абзал, ержүрек азамат Дин Тұрсыновтың қызы екенімді мақтанышпен айтамын!
Жеңіс мерекесі қарсаңында әкеме деген құрметім болсын деп, кеудесіне кемеңгерлік қасиет қонған, жүрегінен жылылық сезім тараған, ниетінде адалдықтың ар-намысы жатқан, пейілі дарқандыққа толы соғыс және еңбек ардагері, әкем жайлы бір үзік сыр шерткім келді.
Қалжан ТҰРСЫНОВА,
№158 орта мектептің мұғалімі.
Шиелі ауданы,
Қодаманов ауылы
>>> Біздің Facebook, Instagram парақшаларымыз бен Telegram каналымызға жазылыңыз! <<<
