Өмір – өзен секілді. Жүйрік уақыт көз ілестірмей барады. Бұл ғұмырымда талай редактормен қызметте болдым. Бәрінен тәлім алдық, тәрбиесін көрдік. Сырбаз аға Зейнолла, бәрін ішке түйгіш, сыртқа сыр алдырмайтын Нұрділда, шебер журналист Ұзақ Бағаевтың мектебінде шыңдалдық, жазу-сызуды, газет ұпиясын сақтаудың талабына төселдік.
Өлең жазбаса отыра алмайтын Әскербек редакторлықты төрт-бес жылдай атқарды да Жақсылық Рахматулла редакторлық қызметке келді. Аудандық газетте ысылған азамат ә дегеннен жас кадрларға жол ашты. Орынбасарлыққа Оразбек Мақсұтұлын таңдап, тағайындады. Сырын сыртқа алдырмайтын, өз ісіне ұқыпты Оразбек бар ықыласымен жұмыс істеді. Кеңесшілік қызметке Қази Данабаевты ұсынды. Бұлар лайық кадрлар еді. Сонан соң Жолдасбек, Дүйсенбек Жақсылықтың оң қанатындай қызмет атқарды.
Жаңадан келген редактор ә дегеннен сірескен сеңді бұзды. Жас кадрларды жер-жердегі баспа беттерінде қаламы ұшқыр журналистерді іздестіріп, құда түсуге шықты. Гүлжазира, Айнұр, содан соң Әділжан, бертін келе Қуат, Нұрбек, «Сырдария» газетінен Жұмагүл, Айнұр, тағы басқаларды жұмысқа шақырды. Жасы жеткендер зейнетке шықты.
Сонау тоқсаныншы қайта құру дәуірі газет жұмысына қиындық әкелді. Жалақы уақытылы берілмей, газет қағазын зауыттан жеткізу қиындыққа соқты. Жаңа редактор Жақсылық шаруашылықтардан күріш алу арқылы баспасөзге жазылу әдісін ойластырды, зауыттарға күріш жөнелту, сонан соң жалақыға азық-түлік беруді жүйеге түсірді. Жағдай біртіндеп жөнделе бастады, редакция еңсе көтеруге шықты. Қиындықты артқа тастайтын жол ашылды.
Бірде «Егемен Қазақстан» газетінде Жақсылық Рахматулланың облыс әкімі Бердібек Сапарбаевпен көлемді сұхбаты шықты. Жаңадан келген әкім журналистің сұхбат алу тәжірибесінің молдығына, алыстан ойлайтын болжампаздығына риза болып, жиі шақырып ақылдасатын пейіл байқатты. Әкім мен редактордың өзара түсіністігі газет жұмысының өрісін одан әрі кеңейтіп, қиындықтан шығу жолына үлкен демеу болғанына куәгерміз.
Біз Жақсылықпен он жылдан астам бірге қызметтес болдық. Үлкенге құрмет, кішіге ізет көрсетуден танбайтын, журналистердің шеберлігін арттыруға деген ынта-ықыласына сүйсіндік. Жақсы дүниелер газетке жарияланса, авторды төбеге көтеріп жиі марапаттайтын.
Әдетте іскер азаматтарды аяғынан тарту қай кезде де болған. Зейнетке төрт-бес ай қалғанда облысқа жаңадан келген әкім Жақсылықты орнынан босатып, «Сырдария» атты журналға тағайындады. Іскер азамат осылайша әділетсіз шешімнің құрбаны болып шыға келді.
Жаны таза, мейірім шуағы мол азаматпен зейнетке шыққан соң жиі хабарласудың сәті түсті. Астанаға қоныс аударған Жақсылық әріптестеріне телефон соғып, қызмет еткен ортаның жаңалықтарын жиі сұрағыштайтын.
«Бәріне менен ыстық сәлем жолдаңыз» деуші еді-ау, қайран Жақсылық!
Иә, көзі тірісінде талай сырласқан күндер әлі есімнен кетпейді. Жақсылық өзінің балалық шағынан, отбасындағы кейбір жағдайларынан сыр шерте баяндайтын.
– Әкем Шайман, шешем Патыма ерте дүние салды. Бар ауыртпалық маған түсті. Тез есейдік, ержеттік. Үш қыз, үш ұл қалдық. Бәріміздің шаңырақ көтергенімізді ата-аналарымыз көрмей өтті. 1967 жылы Тартоғайдың қызы Айжамалға үйлендім. Ұл-қыз сүйдім, немере құшағына бөлендім.
Ой, Қайреке-ай, одан әрі әңгімені созбаймын. Неге дейсіз ғой. 61 жасымда ұлым Әнуар, Олжас екеуі көлік апатынан қаза тапты. «Кеудемнен тәтті арманым жылап ұшты» атты эллегия өлеңімде басымдағы мұңды жырлағанмын. Уһ! «Дала толғауы» атты кітабым сізде бар, өзіңе берген осы кітапта сол поэмамды еске түсірсеңіз көп сырға қанығасыз!
Басыма қайғы бұлты шарлап, ұлдан айырылғанда жерлестерім Сейілбек, Ибрагим, Бердібек пен Оңалбек, Дүкенбай, құдам Сәрсенбай мен ақын Иран-Ғайыптың демеуі қуаттандырғаны есімнен кетпейді, – деп еді бірде.
Менің қолымда Жақсылықтың соңғы жазған екі бірдей романы тұр. Бірі – «Меңсұлу», екіншісі – «Дала толғауы». «Дала толғауы» атты романын балам Әнуар мен Олжастың рухына арнаймын депті. Осы кітапта жүректегі шер мен сыр ақтарыла баяндалған тәрізді.
Қайран Жақсылық! Шебер журналист, Қазақстан Жазушылар одағының мүшесі, Қазақстанның құрметті журналисі, Қазақстанның Мәдениет қайраткері, қысқасы 7 кітаптың авторы, бірнеше әңгімелер жазып, өміршең із қалдырған азаматтың Сыр елінің дамуына, қазақ руханиятының өрістеуіне сіңірген еңбегі мол.
Сексен жылдығы қарсаңында жаны жомарт, жампоз журналист, редакторды еске ала отырып, оның атын мәңгі есте сақтау мақсатында Қызылорда қаласында бір көшеге есімі берілсе, ұлағатты іс, ұрпақ алдындағы абыройлы шешім болар еді. Иә, солай болғаны игі!
Қайырбек МЫРЗАХМЕТҰЛЫ,
Қазақстанның құрметті журналисі
